Η πιο ελαφριά λεπίδα

... είναι σίγουρα μία ανάμνηση, που δεν έχει χρώμα, την έχει ξεθωριάσει η απώθηση, το σχήμα της

κι αυτό ακαθόριστο και η χρονική της δράση ασαφής.

Ξεφύτρωσε από τα σπλάχνα σου και αυτονομήθηκε,

συστήθηκε ως ελπίδα,

αιωρήθηκε και πλήγωσε, γρατζούνισε, παιχνίδισε, πανικοβλήθηκε, στροβιλίστηκε,

αναδύθηκε, καταδύθηκε, εξαπλώθηκε, μάτωσε,

επέφερε βαρύτατους τραυματισμούς, εκτοπίστηκε, διακτινίστηκε και εκτροχιάστηκε,

αγνοήθηκε, υπέφερε, θριμματίστηκε, αναπτερώθηκε,

ξεγέλασε, έκανε ηλιοθεραπεία και σκούριασε

και ξάφνου έπεσε πάλι πάνω μου, κοφτερή, ανυπάκουη και προσηκόντως κατάλληλη διά πάσα χρήσιν.

Δε θυμάμαι πια πώς τη λένε, αλλά σίγουρα το όνομά της είναι γένους αρσενικού

Καλύτερα να μείνω μέσα το βράδυ, ποτέ δεν ξέρεις τι κρατάει ανάμεσα στην καρδιά και το στόμα του ένας περαστικός έρωτας.