Το μεγάλο σώμα σου σα μεγάλο φεγγάρι πιάστηκε ανάμεσα στο σεντόνι και τα χέρια μου κι αποκοιμήθηκε η επιθυμία όταν εγώ δεν κοίταζα, ξεγλίστρησε κι άσπρισαν τα μαλλιά της τόσο που ήταν πια αδύνατο να την αναγνωρίσω, αφού ούτε εσύ με κοίταζες στα μάτια. Σηκώθηκα, βρήκα κρυμμένα κάτι παλιά μου κλάμματα, τα έβαλα στην τσέπη μου και τράβηξα προς τη μεριά της ψηλής άσπρης πόρτας που έβγαζε στον κήπο.
Η άκρη του ματιού μου γατζώθηκε σε μια άσημη βιογραφία, μου την έκανες δώρο χάρη σε μια ξαφνική γενναιοδωρία όπως αυτή που καταλαμβάνει καμιά φορά τους κλέφτες, κάτι σαν ενοχή ή σαν αμάρτημα.
Βρήκα άνετο πρόσχημα ότι δε χώραγε στις τσέπες μου και την εγκατέλειψα, εκεί, να συντροφεύει την επιθυμία σου για να αποκοιμιέται ήσυχη πια μαζί σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου