Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Προς λιποτάκτες και άλλα συναφή επαγγέλματα

Έγινες κι εσύ σαν όλους τους άλλους; Από πότε; Εγώ γιατί δεν το έμαθα στην ώρα του; Όχι πως θα μπορούσα να σε σώσω, να σε μεταπείσω. Αλλά δε θα το άφηνα να περάσει έτσι. Πέρασες από την άλλη πλευρά χωρίς να πεις κουβέντα. Αλλά έτσι γίνονται αυτά,  για να μη χρειαστεί μια μέρα να απολογηθείς. Ότι άφησες τους συμμάχους σου μαλάκες. Ότι μείναμε με έναν λιγότερο. Κράτα τα λεφτά σου, την αποψάρα σου και το αίμα ανάμεσα στα χέρια σου για να θυμάσαι ποιος δεν είσαι πια. Κράτα τα όλα. Θα σου δώσω κι άλλα, χωρίς να ζητήσεις. Θα σου δώσω όλα τα λόγια μας κι αυτά που υπονόησα, για να εδραιωθείς έτσι όπως διάλεξες να μας κοιτάς από μακρυά σα να γίναμε όλοι μια φωτογραφία ή ένα ασπρόμαυρο σκίτσο στην εφημερίδα που αγοράζεις από συνήθεια, για να μην ξεχνιέσαι. Κάθε φορά που με προσπερνάς, να θυμάσαι να σκουπίζεις το αίμα απ'τα παππούτσια σου μετά.   Τώρα που είναι ή ΟΛΑ ή ΤΙΠΟΤΑ, εσύ διάλεξες τη λογική.
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου